Polak dzielony na pół.

Są tematy, które wciąż wzbudzają kontrowersje, oburzenie bądź budzą niesmak. Po wypowiedzeniu kilku słów i wymiany zdań atmosfera staje się napięta, a powietrze gęstsze. Powszechnie unika się tematu polityki i pieniędzy. Co jeszcze nas oburza, dzieli i jakich tematów unikamy?

1. Pomódlmy się, czyli każdy ma własnego Boga

W Polsce 93% społeczeństwa deklaruje wiarę chrześcijańską(konkretniej-katolicyzm), zaś 4,2% to bezwyznaniowcy/ateiści/agnostycy. Znacząca część Polaków przywiązana jest do religii i określa siebie jako osobę wierzącą, jednak coraz częściej słyszymy „wierzący, ale niepraktykujący”. Jedynie 9% określa siebie mianem „głęboko wierzącego katolika”, reszta pojawia się w kościele przy okazji ślubu znajomego, komunii dziecka czy w trakcie świąt, by pochwalić się na Facebook’u jaka wzorowa rodzinka z koszyczkiem wielkanocnym. Wszyscy obchodzą 24 grudnia, mimo że część z nas nie wierzy ani w Mikołaja, ani w Boga, ale jakby kalendarz wyglądał bez świąt? W Wigilię młodzi ludzie ochoczo odrywają się od stołu, by spełnić swój katolicki obowiązek i spotkać się w okolicy kościoła na pasterkę. Jednak bardziej przypomina to spotkanie ze znajomymi, niż udział we mszy. Za pontyfikatu Jana Pawła II polska młodzież tłumami wędrowała na pielgrzymki, a w wypracowaniach dotyczących osoby ważnej i bliskiej wymieniało się papieża. Poświęcał on znaczącą uwagę młodemu pokoleniu. z czasem pojawiło się określenie wierzącej młodzieży- JP2,  o której też dzisiaj słuch zaginął.

Dzisiaj wierzymy kiedy mamy czas i kiedy nam wygodnie. Kościół nie idzie z duchem czasu. Zagorzały katolik nie podejmie się rozmowy z ateistą, za dużo ich dzieli. Coraz więcej z nas, jednak deklaruje chęć dyskusji na temat religii i ma mieszane poglądy. Z jednej strony co tydzień pojawia się Krysia na mszy i głęboko wierzy, ale nie rozumie dlaczego Bozia nie dała jeszcze dziecka, którego tak bardzo pragnie. Na adopcję nie spełnia się warunków, a na in vitro nie zgadza się Kościół. Wiara czy dziecko? 

2. Historia, czyli podział Polaków

Mimo, iż od katastrofy smoleńskiej minęło 5 lat, temat wciąż dzieli Polaków. Część uważa, że był to zamach, co miesiąc przychodzi pod Pałac Prezydencki i dopytuje „gdzie jest krzyż?” oraz tworzy własne scenariusze wydarzeń. Na bieżąco Polskę dzieli PiS i PO, chociaż barwnym ptakiem, który już się wypalił był przez chwilę i Kukiz. By emocje nie ostygły, co jakiś czas pojawiają się kolejne taśmy z podsłuchów. Stonoga budzi kontrowersje i ujawnia kawałki historii, walcząc z systemem. Historia, która dzieje się na naszych oczach coraz bardziej nas dzieli. Nie bardzo wiemy, czy dzisiaj walczymy z systemem czy się mu poddajemy. Czego właściwie pragniemy i na czym nam zależy? Za nas odpowiadają media, które przedstawiają nam informacje w sposób, jaki mamy go zobaczyć, nie w jaki chcemy. Znacząca część młodych ludzi nie ma pojęcia co dzieje się teraz na świecie i jakie problemy nas dotyczą. Jesteśmy trochę nieświadomi, trochę bez wiedzy, trochę zmanipulowani. Jak dzieci we mgle.   Najważniejsze że jesteśmy modni i zdjęcie na Facebook’u mamy kolorowe.

3. Pokoloruj Polskę na Facebook’u i zajrzyj homoseksualistom do łóżka

Większość z nas uważa się za tolerancyjnych, ale każdy ma swoją granicę akceptacji i tolerancji. Mimo, iż homoseksualizm już nie jest nowością w Polsce to wciąż razi po oczach. Ostatnio na Facebook’u zapanowała moda na zmianę zdjęcia w barwach tęczy. Tuż po orzeczeniu Sądu Najwyższego w USA zezwalającego na zawarcie małżeństwa parom tej samej płci, Polacy poczuli się tak tolerancyjni, iż pomalowali się na kolorowo. Do tego stopnia, że 5 dni później tematem nr 1 w ogólnopolskich wiadomościach okazało się samobójstwo Dominika, który był w swoim środowisku wyzywany od „pedziów”. Kolorowa tolerancja pewnie miała miejsce na niejednym profilu znajomych chłopca, za to w szkole był obrzucany kamieniami, dręczony i poniżany za dbałość o swój ubiór i wygląd. Skąd dzieci biorą pomysły, by wyzwać kogokolwiek od „pedała” tylko dlatego, że dba o siebie? I czy w wieku 14 lat jesteśmy w stanie określić swoją orientację seksualną?

Z teorii wszyscy jesteśmy uprzejmi, wrażliwi i tolerancyjni. W rzeczywistości każdy „ma jakieś ale”. Pomalowane zdjęcie w barwach tęczy nie uczyni Cię lepszym ani gorszym człowiekiem. Dzisiaj to jest modne, za tydzień będzie coś nowego… Ale czy ktokolwiek zagląda Ci do łóżka?

4. Aborcja/eutanazja/in vitro/kara śmierci

Zgodnie z wiarą katolicką, którą deklaruje 90% Polaków, tyle samo powinno nie akceptować aborcji/eutanazji/in vitro czy kary śmierci. Jednak to są tak poważne kwestie, na które każdy z nas ma swój pogląd i niekoniecznie kieruje się wiarą przy powiedzeniu „tak” w danej kwestii.

• Aborcja to już zabójstwo czy wybór?
• Kiedy usuwam embrion, a kiedy już dziecko?
• Czy mogę zadecydować o własnej śmierci?
• Kiedy wystarczająco cierpię, by móc odejść?
• Dziecko z próbówki to nie dziecko?
• Adopcja czy in vitro?
• Czy wymiar sprawiedliwości może karać śmiercią?
• Śmierć za śmierć?

5. Dziecko ma dziecko, czyli wiemy wszystko i nic o seksie

Teoretycznie temat seksu pojawia się tak często, że już nawet on nam spowszedniał. W reklamie farby, lodów, bielizny, alkoholu znajdzie się kobieta w skąpej bieliźnie, a mężczyźnie zostanie zadane przez lektora pytanie „jak Twój konar?”. Na bilbordach przy ulicy, ulotkach wciskanych nam do rąk, reklamach w telewizji i radiu bombardowani jesteśmy tematyką seksu i cielesności. Seks, seks, seks na sprzedaż! Jednak im bardziej jest on powszechny w codziennym życiu w formie reklam, tym mniej o nim mówimy poważnie. W szkole, w pracy, przy rodzinie. Teoretycznie wiemy o nim wszystko, praktycznie nic. Okazuje się, że dzieci nigdy nie widziały swoich rodziców nago, a gdy zadają pytania dotyczące fizyczności, rozwoju własnego ciała odsyłani są do pokoju z tekstem „jesteś jeszcze na to za młody”. Nie trzeba długo czekać, by okazało się że dziewczynki z „dobrego domu” w wieku czternastu lat zamiast bawić się z rówieśnikami, popołudnie spędzają na przewijaniu pieluch. Błąd rodziców czy szkoły? 

Na lekcjach biologii, gdy zadawane są niewygodne pytania, nauczyciel odpowiada „jak skończę temat będzie możliwość zadania pytań”. Problem w tym, że dzwonek już był, a lekcja niezrealizowana zgodnie z programem, bo za wolno młodzież wchodziła do klasy, internetowy dziennik odmówił współpracy i pojawiło się dużo niewiadomych, które wytrącały z toku myślenia nauczyciela. Pytania, które już padły z ust uczniów niektóre były głupie, inne zaś nurtowały większość klasy od dawna, ale odpowiedź nie padła.

Na lekcji religii ksiądz odpowie że „seks to miłość” i należy czekać na wybranka aż do ślubu. Młodzież stuka się, więc w głowę, bo przecież w liceum większość już o dziewictwie zapomniała, niektóre koleżanki już nawet w ciąży są, a nikt ślubu nie brał. Ksiądz, więc nie jest na bieżąco…

Konflikt dwóch oddzielnych światopoglądów miała rozwiązać lekcja „wychowania do życia w rodzinie”. Wprowadzona w plan lekcji od 1998 r. godzina miała dać młodzieży odpowiedzi na nurtujące ją pytania, rozszerzyć temat seksu oraz wypośrodkować i połączyć poglądy przedstawiane na lekcji religii i biologii. Okazuje się jednak, że przedmiot ten wciąż najczęściej prowadzi ksiądz bądź biolog, więc informacje są powielane. W dodatku jest to godzina nieobowiązkowa, często prowadzona po lekcjach, więc młodzież nie ma ochoty spędzać jeszcze więcej czasu w szkole. O zabezpieczeniach dowie się z Internetu, gazety pokoju „Bravo” bądź od koleżanek. Od biologa, księdza i rodziców usłyszą trzy różne bajki na temat „jak robi się dzieci?”, więc zdezorientowana młodzież decyduje się na eksperymenty. Na cyberseks, seks z kolegą z klasy, bycie e-galerianką czy spotykanie się ze starszym mężczyzną… Ups, dzieci mają dzieci.

Dane statystyczne oparłam na: http://cbos.pl/SPISKOM.POL/2012/K_049_12.PDF

Zdjęcie: natemat.pl

K.