Sztuka wyboru.

Zakochujemy się często przez przypadek, lecz pozostajemy w związku z wyboru.

Zaczynając spotykać się z kimś jesteśmy zauroczeni, nosimy na nosie różowe okulary, zaś na ustach mamy wymalowany czerwoną szminką uśmiech. W najbardziej pochmurny dzień, mamy słońce w sercu, a oddychamy miłością a nie powietrzem. Na randkach prawimy sobie komplementy częściej niż mrugamy, jesteśmy piękni, wypielęgnowani i zawsze w dobrym nastroju. Po miesiącach razem kino zostaje zamienione na domową kanapę, kolacja w restauracji na odgrzewane kotlety z lodówki, a spacery po parku na te w centrum handlowym. Kochamy niby tak samo, ale jednak inaczej.

Obietnice „i nie opuszczę Cię aż do śmierci” rzucane w wieku dwudziestu lat, po kilku latach kończą się rozwodem i są kolejnym pretekstem, aby powiedzieć „człowiek uczy się na błędach”. Żaden wiek nie jest odpowiedni na wypowiedzenie tych słów, to nie on bowiem określa ich wartość, zaś chęć wzięcia za nie odpowiedzialności. Musisz się nauczyć brać odpowiedzialność za uczucia drugiej osoby. Nie masz pojęcia co wydarzy się za kilka lat, co Was spotka i czy za 10 lat będziesz chciała obudzić się obok tej samej osoby.

Nie wypowiadaj słów, które ładne brzmią i mogą sprawić komuś przyjemność, gdy nie bierzesz za nie odpowiedzialności. Nastawieni na posiadanie bierzemy ślub/wychodzimy za mąż i z dnia na dzień przestajemy się starać. Młoda Polska się rozwodzi, nie są w stanie wytrwać do pierwszej rocznicy. Kobiety traktują ślub jako coś magicznego, pierścionek na palcu serdecznym jest wyznacznikiem atrakcyjności i zazdrości koleżanek, które zamiast partnera w domu mają kota. Miesiące przygotowywań, kredyt na opłacenie jednego dnia w życiu daje nadzieje, że coś się w ich życiu się zmieni, że partner będzie o nie bardziej dbał, będzie je inaczej traktował. A tak się nie zawsze dzieje, bo ślub dzisiaj stanowi tylko kolejny krok we wspólnym życiu, rzadziej początek wspólnego życia. Wiele partnerów, mimo, że żyło ze sobą od wielu lat, po sformalizowaniu związku przestaje się starć. Papier daje im poczucie własności drugiej osoby.

Obecnie 1/3 zawieranych małżeństw kończy się rozwodem. Głównym powodem rozstań młodych małżeństw jest niedojrzałość emocjonalna, niezgodność charakterów lub niemożność poradzenia sobie z codziennymi problemami. Miłość i seks to za mało do udanego związku. Przy pierwszych problemach życia codziennego liczy się przyjaźń, wsparcie i spokój. Kobiety wiecznie chcą emocji, endorfinowego haju. Pragną ognia co noc, który zawsze będzie gasił ich wymarzony strażak. Jak przy pożarze, liczy się każda sekunda zwłoki reakcji na jej każde arcyważne słowo oraz waga wypowiedzianych zdań. Każdy pożar można ugasić albo wzniecić. Czasami potrzebujemy gorąca, iskier, płomieni i nieprzewidywalności sytuacji, zaś innym razem prosimy o wybawienie z pożaru. To wtedy potrzebujemy spokoju, ciszy i wtulenia się w mężczyznę, który niczym ubezpieczenie zapewni nam chwile bezpieczeństwa. Kobieta nigdy nie stworzy stabilnego związku, do tego potrzebny jest mężczyzna. Osoba z chromosomem Y, która powie „koniec”, gdy kobieta wpada w bezsensowy szał, a jej myśli łączą się z prędkością światła w różne kombinacje (najczęściej niekorzystne dla strony przeciwnej). To on ściągnie ją z huśtawki pełnej emocji i zabierze w jedne z najbezpieczniejszych miejsc na świecie, gdzieś pomiędzy jego prawym a lewym ramieniem.

Z powodu braku przyjaźni w związkach są zdrady, rozstania, brak rozmowy i dzieląca cisza. Najbardziej romantyczna miłość i namiętny seks nie gwarantuje Ci udanego związku. Bez dobrego fundamentu związku, jakim jest przyjaźń po latach, gdy miłość będzie Wam się kojarzyła jedynie z serialem telewizyjnym oraz na seks przejdzie Wam ochota, staniecie się dla siebie obojętni. A wtedy prostszą decyzją jest rozwód bez orzekania o winie, niż poznawanie się od nowa. Składając obietnice przed urzędnikiem/księdzem, a przede wszystkim osobą, której obiecujesz, że będziesz już zawsze zastanów się czy odrobina złota i jeden magiczny dzień jest wart Twoich słów. W życiu bowiem nie chodzi o to, żeby zadowalać innych i zaproszeniem ślubnym zatkać komuś buzie, sprawić przyjemność chłopakowi czy związać się, bo wypada. Twój życiowy partner powinien być Twoim najlepszym przyjacielem, a przyjaźń dużo trudniej zbudować od miłości. Zakochujemy się często przez przypadek, lecz pozostajemy w związku z wyboru. 

Przyjaciel nosi na barkach wszystkie nasze słabości, zna nasze dobre i złe strony, a mimo to nas akceptuje, jest gdy go potrzebujemy i w najgorszych momentach jest przy naszym boku, nie pytając po co i dlaczego. Jest to mężczyzna, który będzie trzymał swojej partnerce włosy, gdy będzie wymiotowała nad ranem w ciąży oraz kobieta, która po udanym kawalerskim chłopaka przyniesie mu do łóżka aspirynę zamiast stukać garnkami od rana.

Nie mamy dużego wpływu na to co nam się przytrafia, lecz posiadamy go reagując, dokonując decyzji. Jedna z nich powinna brzmieć: wybieram Ciebie.

Ludzi w związkach można podzielić na świadomych i nieświadomych. Grupa tych pierwszych osób, po pewnym czasie świadomie decyduje się na związek, akceptuje wady i zalety drugiej osoby, bierze ją z całym bagażem przeżyć i pragnie do nich dorzucić jeszcze coś od siebie. Oni, aby uwierzyć w swoją miłość nie potrzebują księdza ani urzędnika stanu cywilnego, który powie im, że mają pozwolenie na miłość. Do drugiej grupy zaś należą osoby, które akceptują to, co dostali od życia. To osobowości, które kierują się w życiu myślą „na tyle mnie stać i tyle mi wystarczy” zamiast „stać mnie na coś lepszego”. To przeciętny Kowalski w sklepie, który weźmie z półki produkt opatrzony naklejką promocji, tylko dlatego że został on przeceniony, nie dlatego że go lubi. Takie osoby, nigdy nie zdobywają tego czego pragną, lecz akceptują to co mają. Nie walczą o więcej, nie potrafią dokonać wyboru. W podświadomości i tak zadowolone są z tego co im się przytrafiło i wmawiają sobie, że tak miało być, taki był los czy wola boska (czy cokolwiek innego). Do tej grupy należą osoby, które nie patrzą co jest za rogiem, albo na półce wyżej, lecz biorą to co jest najbliżej w ich zasięgu.

Bądź z związku, w którym możesz powiedzieć „wybieram Ciebie”, nie zaś „jesteś ok”. Bycie dla kogoś dobrym, nie najlepszym nie jest wyborem, jest przyzwyczajeniem z określonym terminem ważności. Znudzisz się prędzej czy później bądź melodyjnie zaśpiewasz „zamieniam Cię na lepszy model” i bez pretensji czy żalu osoba powinna się z tym pogodzić, bo od początku było się jedynie tymczasowym wyborem.

Proza życia jest taka, że po miesiącach wspólnych pięknych randek poznajecie się i decydujecie czy chcecie tkwić w danej relacji, rozwijać ją czy zakończyć. Miłość jest wyborem, jakkolwiek mało romantycznie to brzmi. Nie jest patrzeniem na siebie, lecz w tym samym kierunku. Po zauroczeniu, unoszącym się pyłku zamiast powietrza  i życia tylko miłością, nadchodzi moment w którym jesteś głodna. Nie tylko seksu czy jedzenia, ale stabilizacji. To nie miłość się wypaliła, lecz przeszła na kolejny etap. Na ten, w którym już nie przechodzi Cię dreszcz, gdy Cię dotyka, lecz z pewnością w głosie możesz powiedzieć „jesteś, dziękuję że jesteś”.

K.

Dane dotyczące rozwodów oparte są na: http://stat.gov.pl/index.php

Photo: limfobib.de